Η εξασφάλιση της εργασιακής και κοινωνικής ειρήνης είναι η βασικότερη συνιστώσα, προκειμένου να εξασφαλισθεί τόσο η υπέρβαση της οικονομικής κρίσης που ήδη διανύουμε όσο και η μετάβαση στη φάση της οικονομικής ανάκαμψης.
Η επιστροφή σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα – νόμων της ζούγκλας έχει προ πολλού καταδικασθεί στη συνείδηση των πολιτών και ειδικά στις πολύ μικρές επιχειρήσεις όπου υπάρχει μια στενή διαχρονική σχέση εργαζομένων – εργοδοτών.
Η διατάραξη και ανατροπή της σχέσης αυτής και η μεταφορά της οικονομικής κρίσης στο κοινωνικό πεδίο με τη μετακύλιση του κόστους στους εργαζομένους θα οδηγήσει σε ανεργία, φτώχεια, ακραίες καταστάσεις πενίας – πλούτου, άνιση – άδικη κατανομή της κοινωνικής πίτας και ίσως ακραίων καταστάσεων για λόγους βιοπορισμού – επιβίωσης.
Για τους λόγους αυτούς, πρέπει με προσοχή να εξετασθεί ο αντίκτυπος στην πραγματική οικονομία οποιουδήποτε μέτρου ή απλής φήμης για ελαστικοποίηση της απασχόλησης, διασφαλίζοντας την ύπαρξη και λειτουργία των μηχανισμών ελέγχου της αγοράς εργασίας. Άλλωστε, όταν πλήττεται η εργασία με τη δημιουργία καθεστώτος ανασφάλειας για τους εργαζομένους και τη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματός τους, πλήττονται τα ασφαλιστικά ταμεία, τα έσοδα του κράτους και κατ’ επέκταση η συνολική οικονομία και η κοινωνική συνοχή.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου